1.Birkaç örnekte ki bağlacı kalıplaşmış olduğu için bitişik yazılır: belki, çünkü, hâlbuki, mademki, meğerki, oysaki, sanki.

2.Bağlaç olan da/de ayrı yazılır ve kendisinden önceki kelimenin son ünlüsüne bağlı olarak büyük ünlü uyumuna uyar: Beni de çağırdı seni de. Durumu babasına da bildirdi. Sen de mi kardeşim? Az da olsa ver. Oturur da oturur artık.

3.Sıfat veya zarf görevindeki pekiştirmeli sözler bitişik yazılır: apaçık, büsbütün, çepeçevre, çırılçıplak, dümdüz, gömgök, güpegündüz, kapkara, masmavi, paramparça, sapasağlam, sırılsıklam, sipsivri, yemyeşil vb.

4."mı-mi"eki sorudan başka görevlerde kullanıldığında da ayrı yazılır: Güzel mi güzel! Yağmur yağdı mı her yer çamur olur.

5.İsim durum ekleri ve iyelik ekiyle yapılan ikilemeler de ayrı yazılır: baş başa, el ele, göz göze, iç içe, omuz omuza, yan yana, baştan başa, elden ele, günden güne, içten içe, yıldan yıla, başa baş, bire bir (ölçü), dişe diş, göze göz, teke tek, ardı ardına, boşu boşuna, günü gününe, peşi peşine, ucu ucuna vb. Doğru cevap A'dır.