Yalnış değil YANLIŞ; yanlız değil YALNIZ; şöför değil ŞOFÖR; ahçı değil AŞÇI doğru yazımlardır. tek doğru yazılan kelime EŞOFMAN'dır.

Istakoz sıklıkla yanlış yazılan kelimeler arasında yer almamaktadır.

Türkçe kökenli olsa bile yanlış öğrenilen kelimelerin; anlamı bilinmeyen ya da yanlış bilinen kelimelerin; yanlış işitilen, yanlış tela^fuz edilen ya da yanlış okunan kelimelerin; öğrenilemeyen noktalama işaretlerinin yazımında yanlışlık yapılmasına gittikçe daha fazla rastlanmaktadır. Yazım yanlışlarının nedenleri şöyle sıralanabilir:

• Öğrenciden kaynaklanan nedenler psikolojik nedenler, zeka^ problemleri, dikkat eksikliği, ilgisini verememe, alışkanlık edineme, acele etme
• Fizyolojik nedenler görme bozuklukları, işitme problemleri, konuşma problemleri, kas koordinasyonun gelişmemesi
• Öğretmenden kaynaklanan nedenler etkili anlatım becerisi kullanmama ve doğru yöntemi kullanma bilgi ve beceri sınırlılığı
• Eğitim öğretim ortamından kaynaklanan nedenler fiziki mekandaki gürültü, yetersiz ışık gibi etkenlerdir (C¸ankaya, 1964: 33-34).

Yazıda anlatıma yön veren dört amaç yazma süreçlerinde dört anlatım biçimini meydana getirir. Bunlar da sırasıyla açıklama, tartışma, betimleme ve öykülemedir. Doğru cevap E'dir.

Yer adlarında ilk isimden sonra gelen ve deniz, nehir, göl, dağ, boğaz gibi tür bildiren ikinci isimler büyük harf ile başlar: Murat Dağı, Aral Gölü, Asya Yakası, Çanakkale Boğazı, vb. Bu yüzden 'dağ' kelimesinin ilk harfi de büyük yazılmalıdır.

1.Ara yönleri belirten kelimeler bitişik yazılır: güneybatı, güneydoğu, kuzeybatı, kuzeydoğu vb.

2.Ev kelimesiyle kurulan birleşik kelimeler bitişik yazılır: aşevi, bakımevi, basımevi, doğumevi, gözlemevi, huzurevi, konukevi, orduevi, öğretmenevi, polisevi, yayınevi vb.

3.Sıfat veya zarf görevindeki pekiştirmeli sözler bitişik yazılır: apaçık, büsbütün, çepeçevre, çırılçıplak, dümdüz, gömgök, güpegündüz, kapkara, masmavi, paramparça, sapasağlam, sırılsıklam, sipsivri, yemyeşil vb.

4.Rengin tonunu belirtmek üzere renkten önce kullanılan sıfatlar ayrı yazılır: açık mavi, kara sarı, kirli sarı, koyu yeşil vb.

5.İki veya daha çok kelimenin birleşmesinden oluşmuş kişi adları, soyadları ve lakaplar bitişik yazılır: Alper, Gülnihal, Gökhan, Şenol, Abasıyanık, Adıvar, Atatürk, Gökalp, Güntekin, İnönü, Karaosmanoğlu, Tanpınar, Yurdakul, Boynueğri Mehmet Paşa, Tepedelenli Ali Paşa vb.

Dilin doğadaki seslere öykünme ve onların taklidinden doğdu­ğu ancak süreç içerisinde orijinal söylenişinin değiştiği ve unutulduğu kabul edilmektedir. Örneğin (şırıl şırıl) su sesi, hav-hav köpek sesi. Bu görüş Sokrat ve Platon tarafından eleş­tirilerek reddedilse de uzun süre taraftar da bulmuştur.

Retorik, hitabet kavramından türemiştir. Doğru cevap, E'dir.

Retorik, belli bir durumda halihazırda sahip olunan inandırma yollarını gözlemleme yetisidir.

Retorik, kurallarla ilgilidir, ikna ise bu kuralların uygulanmasıdır. İkna, inandırma yeteneğidir.  İknanın hem sanatsal hem de bilimsel yönleri bulunmaktadır. İkna, retorikten önce de vardı. Retorik iknayı anlamamızı sağlayan araçlardan birisidir.

Yazmak her şeyden önce bir seçim ve sınırlandırma işidir. Yazınsal anlatım, birbiriyle ilintili bir sistem ya da dizge oluşturmaktır. İlk yapılması gereken, bir konu seçmektir. Konunun anlaşılması ve sınırlandırılması yazının ilk aşamasını oluşturur. Bu anlamda konu, üzerinde durup, kendisi hakkında yazacağımız insan ve ona bağlı problemler, olaylar, durumlar ve diğer insanlarla bağları ortaya koyar. Konu, düşüncenin dışsallaştırılması, belirlenmesi süreçlerinde kalkış noktamızda bulunan bir araçtır. Neyin üzerinde durulacağı, ne hakkında yazılacağı ve bunların hangi açıdan ele alınacağı belirginleştirilmelidir. Örneğin bir çocuk romanı ile yetişkinler için yazılacak bir romanın hedef kitleleri çok farklıdır; dolayısıyla seçilecek konu, konunun sınırlandırılması ve romandaki karakterlerin kurgulanması hayli farklı olacaktır.Yazıda biçeme ilişkin kaygılarımız bir konu hakkındaki düşünceden sonra gelir.

1.Birkaç örnekte ki bağlacı kalıplaşmış olduğu için bitişik yazılır: belki, çünkü, hâlbuki, mademki, meğerki, oysaki, sanki.

2.Bağlaç olan da/de ayrı yazılır ve kendisinden önceki kelimenin son ünlüsüne bağlı olarak büyük ünlü uyumuna uyar: Beni de çağırdı seni de. Durumu babasına da bildirdi. Sen de mi kardeşim? Az da olsa ver. Oturur da oturur artık.

3.Sıfat veya zarf görevindeki pekiştirmeli sözler bitişik yazılır: apaçık, büsbütün, çepeçevre, çırılçıplak, dümdüz, gömgök, güpegündüz, kapkara, masmavi, paramparça, sapasağlam, sırılsıklam, sipsivri, yemyeşil vb.

4."mı-mi"eki sorudan başka görevlerde kullanıldığında da ayrı yazılır: Güzel mi güzel! Yağmur yağdı mı her yer çamur olur.

5.İsim durum ekleri ve iyelik ekiyle yapılan ikilemeler de ayrı yazılır: baş başa, el ele, göz göze, iç içe, omuz omuza, yan yana, baştan başa, elden ele, günden güne, içten içe, yıldan yıla, başa baş, bire bir (ölçü), dişe diş, göze göz, teke tek, ardı ardına, boşu boşuna, günü gününe, peşi peşine, ucu ucuna vb. Doğru cevap A'dır.

Giriş bölümü, bir konuya hazırlık niteliğindedir. Okuyucunun ilgiini uyandıracak bir biçimde ele alınacak konunun tanıtılmasıdır

Yazım yanlışlarının nedenleri şöyle sıralanabilir: Öğrenciden kaynaklanan nedenler, fizyolojik nedenler, öğretmenden kaynaklanan nedenler, eğitim öğretim ortamından kaynaklanan nedenlerdir.

İlk cümle bir soru ifadesi içerdiği için soru işareti ile bitmelidir. İkinci cümle bir yargı bildirir ve diğer cümle büyük harf ile başlar, doğal olarak bu cümle nokta ile biter. Sıradaki noktalama işareti birbirine paralel ifadeleri birleştirdiği için virgüldür. Son  noktalama işareti de cümle içindeki ifadenin farklı bir boyutuna değinildiği için noktalı virgül olmalıdır.

Eski Yunan düşünürlerinden Demokritos dilin insanın duygusal dünyasındaki belli seslerden kaynaklandığını öne süren ilk düşünürdür. Bu görüşe göre dilin ortaya çıkıp gelişimi insan duygularının bilinçsiz anlatımları ve ünlemlerine dayanmaktadır. Doğru cevap B'dir.

Düzdeğişmece, bir parça veya unsurun, bütünü temsil etmek için kullanıldığı bir iletişim biçimidir. Düz değişmecede benzetme yoktur.

Açıklayıcı anlatım, üzerine yazı yazılan konu ile ilgili soru ya da soruların yanıtlanmasını içerir. Makale, fıkra, eleştiri, deneme, röportaj, gezi gibi yazılarda açıklayıcı anlatım kullanılabilir. Bu tür yazılar çoğunca düşünce yazılarıdır ve bir savı, bir kanıtı ortaya koyma çabası açıklamayı gerekli kılar. Doğru cevap A'dır.

Halkla ilişkilerde kaynak, ileti, alıcı(hedef kitle) özelliklerinin köklerini de Retorik’te görürüz.
Eski retorik, iknanın üç temel kaynağını, “logos, ethos ve pathos” kavramlarıyla
açıklamıştır.
Logos: Kaynağın, hedef kitlenin mantıksal yönüne hitap etmesidir. Analitik düşünceden,
akıl yürütmeden ve kıyaslardan yararlanarak alıcıların ikna edilmesidir. Kanıtlar,
deliller ve bunlar kullanlarak yapılan ispat, logos ile ilgilidir. İspat için toplumsal
doğruların(topos) kullanılması da retorik yaklaşımın sonucudur.
Ethos: Kaynağın dürüstlüğüyle, davranışlarıyla, hâl ve tavrıyla, sözlerinin etkililiğiyle
dinleyiciler üzerinde iyi bir izlenim bırakmasıdır. Bunlar kendisine güvenilmesini ve dolayısıyla
sözlerine inanılmasını sağlar. İkna edebilmenin ikinci yolu budur.
Pathos: Temelinde değer ve duygular yer almaktadır. Hatibin topluluğu ikna edebilmek
için onların duygularını, tutkularını, heyecanlarını, isteklerini harekete getirecek
sözler kullanmasıdır. Halkla ilişkilerde ikna amaçlı olarak duygularla ilgili ögelerden yararlanılmaktadır. Kimi zaman korku, kimi zaman mizah, kimi zaman da cinsellikle ilişkili
duygular uyandırarak, hedef kitlelerde istendik yönde bir etki yaratılmaktadır.

Bilimsel anlatım ve haber  “gerçekleri” anlatma iddiasında olan bir yazı türüdür