Halkla ilişkilerde kaynak, ileti, alıcı(hedef kitle) özelliklerinin köklerini de Retorik’te görürüz.
Eski retorik, iknanın üç temel kaynağını, “logos, ethos ve pathos” kavramlarıyla
açıklamıştır.
Logos: Kaynağın, hedef kitlenin mantıksal yönüne hitap etmesidir. Analitik düşünceden,
akıl yürütmeden ve kıyaslardan yararlanarak alıcıların ikna edilmesidir. Kanıtlar,
deliller ve bunlar kullanlarak yapılan ispat, logos ile ilgilidir. İspat için toplumsal
doğruların(topos) kullanılması da retorik yaklaşımın sonucudur.
Ethos: Kaynağın dürüstlüğüyle, davranışlarıyla, hâl ve tavrıyla, sözlerinin etkililiğiyle
dinleyiciler üzerinde iyi bir izlenim bırakmasıdır. Bunlar kendisine güvenilmesini ve dolayısıyla
sözlerine inanılmasını sağlar. İkna edebilmenin ikinci yolu budur.
Pathos: Temelinde değer ve duygular yer almaktadır. Hatibin topluluğu ikna edebilmek
için onların duygularını, tutkularını, heyecanlarını, isteklerini harekete getirecek
sözler kullanmasıdır. Halkla ilişkilerde ikna amaçlı olarak duygularla ilgili ögelerden yararlanılmaktadır. Kimi zaman korku, kimi zaman mizah, kimi zaman da cinsellikle ilişkili
duygular uyandırarak, hedef kitlelerde istendik yönde bir etki yaratılmaktadır.