Yapısalcı düşünürlere göre, dil bir toplum olgusudur. Kuralları bireylere dayatılır. Bir nesil dili bir sonraki nesile kültürel miras olarak taşır ve insan toplulukları yaşadığı sürece bu aktarım pratiği devam eder. Herhangi bir biçimiyle dil, konuşulan herhangi bir dil, daha eski bir biçime dayalıdır ve bu da daha da eskisine dayalıdır ve bir veya daha önceki ata/ana diline varana kadar bu böyle sürüp gider. Dolayısıyla dil, bireylerin kararlarından bağımsızdır. Yüzyılların içerisinden süzülüp gelen gelenek ve göreneklerin taşıyıcısıdır ve her insanın vazgeçilmez düşünce aracıdır. Bu nedenle yaşları, genellikleri ve güçlerinden dolayı çok önemli olan yapıların kaynağı olarak görülmesi çok doğaldır. Dilin ve yapıların bilimden çok önce var olduğu kesin bir gerçektir.