Uluslararası Üslup, Türkiye’de genel olarak Ulusal Mimarlık Akımı ideolojisi ile yetiştirilmiş mimarlar tarafından uygulanmıştır. Büyük çoğunluğu yabancı dil bilmeyen, yabancı ülkeleri tanımayan mimarlar, gelişmiş ülkelerdeki mimarlık hareketlerini, sadece yabancı dergilerdeki
fotoğraflardan izleyerek tanımışlardır. Bu nedenle Türkiye’de 1950’li yıllardaki bu durum, “dergi mimarlığı dönemi” olarak da nitelendirilmektedir. Türkiye’deki yapı teknolojisinin bu ülkelerdeki düzeye
erişmemiş olması nedeniyle, bu tasarımların teknolojik üstünlüklerini uygulayamamışlardır. Bu yüzden, çoğu proje aşamasında kalmış, uygulanabilenler ise yüksek maliyetli olmuş ya da yapım
aşamasında değişikliğe uğramıştır. Bu üslubun kullandığı malzemelerden çelik,
Türkiye’de pahalı ve uygulama tekniği bilinmeyen bir malzeme olduğu için, bilinen bir malzeme olan betonarmeye yönelinmiştir. Bu nedenle bizdeki Uluslararası Üslup uygulamaları ülkenin sınırlı imkânları içinde, yerel düzeyde kalmıştır. Ortaya çıkan bu durum, ülkedeki mimarlık eğitiminden de kaynaklanmıştır. Uluslararası Üslup ile tanışan öğrenciler ilk tasarımlarını Batı’daki uygulamaları
biçimsel olarak taklit ederek gerçekleştirmişlerdir. Ancak sonraki dönemlerde mimarlık okullarının
eğitim kadroları Batı ülkelerine giderek çalışma fırsatı bulduklarında mimarlığın temel konularına ilişkin yeni temaları ele almaya başlamışlar, Uluslararası Üslup’un ilkelerinin daha derinden anlaşılarak
benimsenmesini sağlamışlardır. Doğru yanıt D seçeneğidir.