İş bölümü ve ihtisaslaşma yaratan, insan davranış ve ilişkilerinde kentlere özgü değişikliklere yol açan bir birikim süreci” (Keleş, 1978: 68; Suher, 1991: 3,4) şeklinde tanımlanmaktadır. Irmak (1974) geniş kapsamlı bir yaklaşımla, kentleşmenin farklı boyutları olduğunu vurgulayan bir tanımlama yapmıştır. Bu tanıma göre kentleşme; kırsal yerleşmenin kente dönüşmesi veya kentin büyümesi nedeniyle demografik; kentsel işgücü biçimlerinin, tarımdan sanayi ve hizmetlere kayması nedeniyle ekonomik; fiziksel çevre ve yaşama koşullarında değişim nedeniyle mekânsal; sosyal değişme ve yeni biçimlenme nedeniyle sosyal ve yönetimsel boyutları olan bir süreçtir.