İntizam-ı Şehir Komisyonu adıyla bir komisyon kurulmuştur. Yol, kaldırım, aydınlatma ve çöplerin toplanmasına yönelik hizmetler bu komisyonun görevleri arasındadır.

Batı şehirciliğinin bazı temel ilkelerini getiren, Osmanlıların ilk imar yasası olarak kabul
edilen ve sadece İstanbul için geçerli olan Birinci Ebniye Nizamnamesi yürürlüğe girmiştir. Bu Nizamname ile İstanbul’u Batılı kent modeli görüntüsüne göre ve kabul edilmiş yöntemler çerçevesinde yavaş yavaş değiştirecek parsellemelere gidilmiştir.

Ebniye Kanunu’ nun bazı maddelerinin değiştirildiği 642 sayılı yasa yürürlüğe girmiştir. Yanan kentlerin bu yasa hükümlerinden yararlanabilmesi için harita mühendislerinden oluşan 5 kişilik bir İmar Komisyonu kurulmuş, Nazilli, Aydın, Turgutlu, Manisa, Salihli, Bandırma, Karacabey ve Alaşehir’in haritalarının hazırlanması mühendisler tarafından
gerçekleştirilmiştir.

4626 sayılı Memur Konutları Yasası yürürlüğe girmiş, nerelerde, kaç memur için ve ne büyüklükte konut yaptırılacağını saptamaya Bakanlar Kurulu yetkili kılınmış, Bayındırlık
Bakanlığı’nın gerekli görülen yerlerde memurlar için konut yaptırmak üzere 25 Milyon Lirayı geçmemek koşuluyla gelecek yıllara uzayan yüklenimlerde bulunabileceği kararlaştırılmıştır.

Modernleşme çabaları sonucunda açılan bulvarlar ve oluşturulan meydanlar, eski kent dokularının ve anıtsal yapıların yıkılması, tahrip edilmesi ve yenilenmesi doğrultusunda bir baskı oluşturmuştur. Bu bağlamda, imar planlarının hazırlanması sırasında eski eser ve anıtların korunması konusunda hükümler içeren ve bazı örgütlerin kurulmasını öngören 5805 sayılı “Gayrimenkul Eski Eserler ve Anıtlar Yüksek Kurulu Teşkilat ve Vazifelerine İlişkin Yasa” yürürlüğe girmiştir.