1936 yılında Fransız mimar ve plancı Henri Prost, İstanbul’u planlamak üzere davet edilmiş ve 1936 ile 1951 yılları arasında İstanbul`da bulunarak, kentin planlanmasında önemli bir rol oynamıştır. 

Ahşap iskeletli ev mimarisi

1950-1980 Dönemi

1851 yılında kurulan Şirket-i Hayriye vapurları Eminönü, Üsküdar ve Boğaz köyleri arasında ulaşımı kolaylaştırdı

16. Yüzyıl boyunca süren fetihlerle topraklarını genişleten ve III. Murat döneminde en geniş sınırlarına ulaşan Osmanlı İmparatorluğu 17. Yüzyıldan itibaren yeni bir tarihsel sürece girdi.

II. Dünya Savaşı’nın yarattığı yıkımlar 1950’lerin sonunda büyük ölçüde giderilebilmiştir. Ancak bu savaş döneminde, mimarlık tarihçilerinin modern mimarlığın başyapıtları olarak tanımladığı yapıların birçoğu yıkılmıştır. Bir döneme ilişkin hafızanın kaybedilmesine neden olabileceğinden dolayı bu yapıların kaybedilmiş olması, uluslararası ve ulusal ortamlarda tartışılmaya başlanmıştır. Bu konudaki ilk örnek, Le Corbusier’in 1929’da tasarladığı Paris yakınlarındaki Villa Savoye olmuştur. Enkaz haline gelmiş olan Villa Savoye’un tarihi anıt kapsamı içine alınarak, 1958-67 yılları arasında restore edilmiştir. Doğru yanıt A’dır.

Taşınmaz kültür varlıklarının korunmasına ilişkin olarak çıkarılan ilk düzenleme niteliğindeki bu yasa, sivil mimari örneklerinin korunmasını içermemekte, sadece anıtsal nitelikteki yapıların korunmasına ilişkin hükümler yasada yer almaktadır.

Padişah Abdülaziz tarafından saray çalışanları için 1870’te yaptırılan ve mimar Sarkis Balyan tarafından tasarlanan Beşiktaş’taki Akaretler, bu türün ilk örnekleridir. Üslup olarak Neoklasik özellikler taşımaktadır.

17. Yüzyılın ikinci yarısında özellikle Köprülü Mehmet Paşa ve ailesi yapı faaliyetine önem vermiş, İstanbul, Divan Yolu’nda medrese, mescit, türbe, sebil, dükkânlar ile kentteki ilk bağımsız kitaplık binasını yaptırmışlardır.

IV. seçenekte verilen bilgi çeldirici olarak kullanılmıştır. Rasyonel düşüncenin gelişmesi, dini pratik ile toplumsal vicdan, dini yaşam ile sivil yaşam arasındaki bağların zayıflamasına ve dini otoritenin sivil yaşam üzerindeki etkilerinin azalmasına yol açar. Bu hızlı ve devingen kentleşme hareketi, yeni yaşama uyum sağlayacak şekilde, dini yapılar dışında, yapı tiplerinin ve biçimlerinin ortaya çıkmasına neden olur. Doğru yanıt B seçeneğidir.

2002 yılında DOCOMOMO_Türkiye Ulusal Çalışma Grubu, Türkiye’deki 20. yy mimari ürünlerinin kapsamlı bir envanterinin çıkarılması amacıyla kurulmuştur. 

Mimarlar açısından 1950'lerde ortaya çıkan önemli bir gelişme, 1954’te Mimarlar Odası’nın kurulmasıdır. 1927’de Ankara’da kurulan Türk Mimarlar Cemiyeti’nin 1934’te Türk Yüksek Mimarlar Birliği adını alarak çok şubeli hale getirilmesinin ardından 1954’te, 6235 sayılı Türk Mühendis ve Mimar Odaları Birliği Kanunu’nun yasalaşmasıyla Türk Yüksek Mimarlar Birliği yetki ve olanaklarının büyük bir kısmını Mimarlar Odası’na devretmiştir. Oda kayıtlarında, 1954 yılında odaya kaydolan mimar sayısı 735 olarak belirtilmiştir.

1975 yılında Amsterdam Deklarasyonunda (Avrupa Mimari Mirası Kartası) “Bütünleşik Koruma” (Integrated Conservation) kavramına açılımlar getirilerek, koruma politikalarının yasal, finansal, teknik ve yönetsel açılardan desteklenmesi gereğine vurgu yapılmış; çevreyi etkileyecek kararların oluşturulmasında, halkın bir paydaş olduğu belirtilmiştir.

İnsanın yaşadığı fiziksel çevreyi tasarlama ve inşa etme eylemi olarak tanımlanabilecek olan mimarlık insanlık tarihi ile eşzamanlı olarak gelişmiştir.

A ve B şıkları Tanzimat Döneminde Kent Planlamaya Yönelik Örgütlenme ve Yasal Düzenlemelere aittir.  C ve D şıkları ise 1923-1950 Döneminde Türkiye’de Kent Planlamaya Yönelik Örgütlenme ve Yasal Düzenlemelere aittir.

E şıkkı 1950-1980 Döneminde Kent Planlamaya Yönelik Örgütlenme ve Yasal Düzenlemelerden biridir. Doğru cevap E'dir.

Batı Avrupa’da, Antik Roma mimarlığının yerini önce Romanesk, 12. Yüzyıldan itibaren de Gotik mimari üslup almıştır. 

Ahşap iskeletli ev mimarisi: Doğu Karadeniz bölgesinde

1973 yılında çıkan ve Cumhuriyetin ilk koruma mevzuatı olan 1710 sayılı “Eski Eserler Kanunu”nda, korunması gerekli taşınmazlar sayılırken bunların arasında “ konut ” bulunmamaktaydı.

Kentleşme; sanayileşme ve iktisadi gelişmeye paralel olarak kent sayısının artması ve mevcut kentlerin  büyümesi sonucunu doğuran, toplum yapısında artan oranda örgütleşme, iş bölümü ve ihtisaslaşma yaratan, insan davranış ve ilişkilerinde kentlere özgü değişikliklere yol açan bir birikim süreci” şeklinde tanımlanmaktadır.

Yeni Rejyonalizm (Yeni Bölgeselcilik), 1960’ların başından itibaren Türkiye’de görülen bir diğer mimari eğilimdir. Bu eğilimde, geleneksel mimarlık değerlerinin yeniden yorumlanması söz konusudur. Bu dönemde, dünyada olduğu gibi Türkiye’de de bir “geçmişe özlem” eğilimi belirmiştir. Bu eğilim, kentsel mimari mirasın ortadan kaldırılmasına ve mevcut çevrenin ölçeğini, dokusunu, rengini fark etmeyen bir yenilikçiliğe karşı tepki olarak ortaya çıkmıştır ve kavramın içeriği üzerine kuramsal tartışmaları da beraberinde getirmiştir. Bazı mimarlar “gelenek” konusuna odaklanırken, diğerleri “çevre” bileşenini öne çıkarmıştır.