Yeni Rejyonalizm (Yeni Bölgeselcilik), 1960’ların başından itibaren Türkiye’de görülen bir diğer mimari eğilimdir. Bu eğilimde, geleneksel mimarlık değerlerinin yeniden yorumlanması söz konusudur. Bu dönemde, dünyada olduğu gibi Türkiye’de de bir “geçmişe özlem” eğilimi belirmiştir. Bu eğilim, kentsel mimari mirasın ortadan kaldırılmasına ve mevcut çevrenin ölçeğini, dokusunu, rengini fark etmeyen bir yenilikçiliğe karşı tepki olarak ortaya çıkmıştır ve kavramın içeriği üzerine kuramsal tartışmaları da beraberinde getirmiştir. Bazı mimarlar “gelenek” konusuna odaklanırken, diğerleri “çevre” bileşenini öne çıkarmıştır.