Antik Yunancada söz, öykü anlamına gelen mit (mythos), ilk veya ilkel insan topluluklarının, evreni, yeryüzünü ve tabiat olaylarını kişileştirerek yorumlama veya henüz sırrını çözemedikleri hayat ile ilgili her türlü sorunu kendileri için anlamlı olacak biçimde açıklama gereksiniminden doğmuş öykülerdir.

Eski Yunan dünyasında ustalık ya da kabiliyet, arete (erdem) kelimesiyle ifade edilmekteydi. Eski Yunan dünyasında vahy bilgisi yoktur. Bol miktarda mantike (esinlenme) vardır. Bunu daha sonraları en çok Sokrates’te görmekteyiz. Hesiodos’un kozmoloji ve doğa anlayışında temel kavram, khaostur. Bundan diğer maddeler zaman içinde çıkarak düzenli ve güzel evren, kosmos meydana gelmiştir. Theoria, yani tefekkürün ikinci anlamı, bununla ilişkili olarak, gezmektir. Bilgelik, geniş bir hayat tecrübesi içinde gezmeyi gerektirir. Eski Yunan dünyasında bu işin piri, Ksenophanes’ti.