Hegel Aris­toteles gibi, insanın en yüksek toplumsal başarısının devlet olduğunu belirtir. Ai­le ayrımlaşmamış birlik anlamında tümellik, sivil toplum ise tikellik momentini temsil ederken devlet ayrımlaşmamış birlik yerine, tümelin ve tikelin ayrımlaşmış birliğini temsil eder. Burada yalın tikellik yerine tikel istencin tümel istenç ile öz­ deşliği bulunur. Başka bir anlatımla, devlette bireysel öz­bilinç tümel öz­bilinç düzeyine yükselmiştir. Devlet aynı zamanda öz­bilinçli etik tözdür, etik tindir. Hegel’e göre devlet, nesnel tin olduğu için bir anlamda zorunlulukla tanrısaldır ama o da Aristoteles gibi devlette aşırılıkları ve despotizmi önleyecek güvenlik mekanizmalarının bulunması gerektiğini kabul eder. Yine Hegel'e göre savaş devletlerin doğal bir koşulu olmasa da, barış durumunun bir kesintiye uğraması olarak onu, devletler sistemi­ nin bir olgusu şeklinde görmekten başka bir yol yoktur. Savaş, bireysel insanlar arasında değil, devletler arasında bir ilişki olduğuna göre, savaşçı olmayanların hakları ve çıkarları en üst düzeyden korunmalıdır ve yine savaş profesyonel or­ duların da varlık nedeni olarak görünmektedir.