Yanıt Açıklaması: Blumer bu önermeleri şu şekilde açıklamaktadır: • İnsanlar nesne ve olaylara karşı, onların kendilerine ifade ettiği anlamlara göre hareket etmektedirler. insan, toplumsal güçler gibi dışsal uyaranlara ya da organik dürtüler gibi içsel uyaranlara karşı basitçe tepki vermemekte, bunun yerine nesnelere ve olaylara verilen anlamlar temelinde hareket etmektedir. Sembolik etkileşimcilik bu nedenle, toplumsal ve biyolojik determinizmi reddetmektedir. • Anlamlar, insanların birbirleriyle olan etkileşiminden ortaya çıkmaktadır. Anlamlar, başlangıçta bulunarak gelecek eylemi şekillendirmemekte ancak insanların birbirleriyle etkileşim sürecinde ortaya çıkmaktadır.Anlamların, sabit ve önceden oluşumundan çok, etkileşim durumlarında bir dereceye kadar yaratıldığı, belirlendiği, geliştirildiği ve değiştirildiği kabul edilmektedir. Etkileşim sürecinde, eylemler birbirlerine tıpatıp benzer olarak önceden belirlenmiş normları izlememekte ya da kurulan rolleri mekanik olarak eyleme koymamaktadır. • Anlamlar yorumlayıcı bir süreç içerisinde değişime uğramaktadır. Anlamlar, etkileşim bağlamı içinde toplumsal aktörler tarafından kullanılan yorumlayıcı bir izleğin sonucu olarak ortaya çıkmaktadır. Diğerinin rolünün alınmasıyla toplumsal aktörler, anlamları ve diğerlerinin amaçlarını yorumlamaktadırlar. Kendi etkileşim mekanizması aracılığıyla bireyler, durumun tanımlarını belirlemekte ya da değiştirmektedirler. Eylemin alternatif yönlerini uzun uzadıya ifade etmekte ve onların olası sonuçlarını düşünmektedirler.Böylece eyleme rehberlik eden anlamlar, etkileşim bağlamında bir dizi karmaşık yorumlayıcı izlekten geçerek ortaya çıkmaktadır. • Toplum, etkileşim hâlindeki insanlardan oluşmaktadır. Kolektif eylem aracılığıyla bir araya gelen bu faaliyetler, örgütleri ve toplumsal yapıyı biçimlendirmektedir. • Etkileşim, başka insanların faaliyetlerine karşılık olarak verilen tepkilerden oluşmaktadır. Sembolik olmayan etkileşimler, basit uyarana tepki sürecini içermektedir. Boğaza bir şey takıldığında öksürmek, buna bir örnek oluşturmaktadır. Sembolik etkileşim, eylemin yorumlanmasını kapsamaktadır. Kişi, kendisini fark etmeyen birinin yanında öksürerek tepki gösteriyorsa öksürmek, dikkat çekme anlamını taşıyan bir sembol hâline gelmektedir. Bu bağlamda dil, en yaygın ve en önemli semboldür. • Nesneler, kendilerinde bir anlamı içsel olarak taşımamaktadır. Anlam, sembolik etkileşimin bir ürünü olarak ortaya çıkmaktadır. Blumer bir nesneyi, “atıfta bulunulan herhangi bir şey” olarak tanımlamaktadır. Nesneler dünyası, karşılıklı etkileşim yoluyla, “yaratılmış, onaylanmış, dönüştürülmüş ve bir kenara bırakılmışlardır” (Blumer, 1969 aktaran Poloma, 1993, s. 229). Nesneler, üç geniş kategoride ele alınmaktadır: a) masa, tarla, ev gibi fiziksel nesneler, b) kardeş, arkadaş, müdür, hemşire gibi toplumsal nesneler, c) değerler, inançlar ve haklar gibi soyut nesneler. Farklı kültürlerin bakış açılarıyla değerlendirildiğinde, anlamları olduğu gibi kabul edilen fiziksel nesnelerin bile anlamlarının, toplumsal bir kökene dayandığı görülmektedir. • insanlar, kendileri dışındaki nesneleri tanımanın yanı sıra, kendilerini de nesne olarak görebilme yeteneğine sahiptirler. Örneğin genç bir kadın kendini bir öğretmen, bir eş ve anne olarak görebilmektedir. Bireyin kendisinin bu görüntüsü, bütün diğer nesneler için olduğu gibi, sembolik etkileşim süreci içerisinde oluşmaktadır. • Kolektif eylem, grup üyeleri tarafından, eylemlerinin birbirleri ile ilişkili hale getirilerek, uyum içinde olmalarının sağlanması anlamına gelmektedir. Kolektif eylem, Blumer tarafından, “farklı kişilerce sergilenen farklı eylemlerin toplumsal örgütlenişi” olarak tanımlanmaktadır.