Konaklama işletmelerinde, değişik kaynaklarda bulunan bilgileri birleştirmek ve ortak kullanıma sunmak gerekmektedir. İşletme içindeki farklı bölümlerde üretilen bilgiler, farklı araçlar kullanılarak elde edilmekte ve yine birçok farklı amaç doğrultusunda kullanılmaktadır. Dağınık olarak bulunan bu verilerden derlenmiş bilgiler üreterek kullanmak kimi zaman olanaksız, kimi zaman da farklı standartlara sahip olduklarından çeşitli uyumsuzluklara neden olabilmektedir. Bununla birlikte gereksinim duyulan birçok bilgi de zamanında toplanamamaktadır. Bunun sonucunda Öğüt, Güleş ve Çetinkaya’nın (2003: 141) “bilgi düzenleme boşluğu” olarak adlandırdıkları durum meydana gelmektedir.