Emir Özdemir’in 1965 yılında “Uygulamalı Dramatizasyon” başlıklı yazdığı kitapçıkta yer alan dramatizasyona ilişkin belirlemeler ilginç olduğu kadar geçerliliğini hala koruyan içeriğe de sahiptir. Ona göre dramatizasyon; Çocukların öykünme güçlerine dayanan doğal bir öğrenme yoludur. Bu yönden çocukların hayatında geniş ölçüde yer alır. Evde, sokakta, oyunda çocuklar genellikle dramatizasyonun içindedirler.