Kelamcıların tartıştıkları önemli konulardan biri olan “büyük günah” veya “iman-amel ilişkisi” konusuna yaklaşımlar ve bu yaklaşımları savunanlar aşağıdakilerden hangisinde sıralı ve doğru olarak verilmiştir?

I. “Amel imanın bir parçasıdır. Büyük günah işleyen kimse imanını yitirmiş ve dinden çıkmış demektir.”

II. “İman ile amel ayrı şeylerdir. Kişi mümin olduğunu söylediği sürece işlediği büyük günahlara bakarak onun dinden çıktığını söyleyemeyiz.”

III. “Amel imanın bir parçası değildir. Günah işleyen için tevbe etme imkanı bulunur. Dolayısıyla bu günah işleyen fakat tevbe etmeyen kişi günahkar mümin olarak ahirette cezasını çekecektir fakat mümin olmanın mükafatını da görecektir. Bu dünya ve toplum hayatında kendisinin mümin olduğunu söylediği sürece ona Müslüman muamelesi yapmak gerekir.”

IV. “Kur’an’da Allah müminleri sevmektedir ve günahkarları sevmediği bildirilmektedir. Dolayısıyla büyük günah işleyen birine mümin demek doğru değildir fakat kafir de denemez. O halde bu kişiler iman ile küfür arasında bir yerdedir ve hangi statüde değerlendirileceğine ahirette Allah hükmedecektir.”