Zorunsuz varlığın ise İbn Sînâ’ya göre hem varlığı hem de yokluğu bir sebebe bağlıdır. Zira “zorunlu olmayan ve var olduğu veya var olmadığı arz edildiğinde herhangi bir imkânsızlığın söz konusu olmadığı” sorunsuzun hem yok iken var olması hem de var iken yok olması, kendisi dışında bir sebebin varlığı gerektirir. ibn Sînâ varlık-mahiyet ayırımını işte bu noktada, yani zorunsuz arlığın, yokluk karşısında varlığının ya da varlık karşısında yokluğunun belirlenmesi (tahsîs) bağlamında gündeme getirir. Bir şeyin yokluğu ya da varlığının belirlenmesinde o şeyin mahiyetinin yeterli olup olmaması şeklinde iki seçenek ortaya çıkar. Şayet onun mahiyeti iki durumdan (varlık ve yokluk) herhangi birinin gerçekleşmesi için yeterli ise o şey özü gereği zorunlu demektir.