18.yüzyıl sonlarına kadar Osmanlı mahallesi, gündelik yaşamın içe dönük, dini karakterli ve mütevazı mekânı olma özelliğini korudu; ancak, 19. yüzyıldan itibaren nüfus artışı, göçler ve iktisadi etkenlerden dolayı farklı kültürleri ve paralel dünyaları temsil gücü azalmaya ve gündelik hayatın geleneksel karakteri, çok merkezli ve kültürlü kent yaşantısı içinde kaybolmaya başladı. Buna bağlı olarak geleneksel değer yargıları ve otorite algısı değişti; kolektif aile yaşantısında bireyselleşme ve aileden bağımsız bir yaşam kurma temayülleri ortaya çıktı.