23 Temmuz 1908’de ilân edilen II. Meşrutiyet’le birlikte, merkezi yönetimde olduğu gibi taşra idaresinde de önemli değişiliklikler meydana geldi. 31 Mart Olayı'nın
ardından II. Abdülhamid’in tahttan indirilip yerine V. Mehmet Reşad’ın getirilmesiyle, yönetimde padişahın etkisinin azaldığı ve Bâbıâli’nin, yani hükümetin devlet yönetimine hâkim olmaya başladığı bir döneme geçilir. Bu süreçte başrolü oynayan İttihat ve Terakki Cemiyeti, tedrici olarak hükümet ve devlet yönetimine egemen oldu. Cemiyetin yönetimi tam olarak ele geçirmesi ise, 1913’teki Bâbıâli baskınıyla gerçekleşti.