19. yüzyılda Osmanlı taşra yönetiminde yapılan reformların nedenlerinden biri, imparatorluğun artık yeni sorunlara cevap veremeyen eski yapısıyla ilgilidir. Geniş topraklara sahip olan ve farklı unsurları bünyesinde barındıran imparatorluğu, eski bakış açısıyla yönetmek ve bir arada tutmak mümkün değildi; zamana ve değişen şartlara cevap verebilecek bir taşra idaresinin oluşturulması gerekiyordu. 

Tanzimat döneminde ise, daha önce başlatılan reformlar devam ettirildiği gibi, reform süreci hemen her alana yaygınlaştırıldı. Tanzimat, devlet yapısı ve yönetiminin temelden dönüştürülmesini öngörüyordu. Bu dönem reformlarının temel amaçlarından biri, bozulan merkezi otoriteyi kurmak ve merkezle taşra arasındaki bağları yeniden güçlendirecek idari düzenlemeleri yapmaktı.