II. Abdülhamid öncelikle “merkeziyetçi” bir yönetim anlayışını benimsemiş taşra idaresini de kontrolü altına almıştır.  Taşra idaresinde valilerin atama ve görevden alınmasını bizzat üstlenmiştir. Doğrudan padişahla iletişim kuran valiler ön plana çıkmış; jurnal (ihbar) sistemi yaygınlık kazanmıştır.  Padişah  güvenmeyip başkentten uzaklaştımak istediği üst düzey bürokratları taşra eyaletlerine atayarak valiliği bir “sürgün” aracı olarak da kullanmıştır. Bu dönemde valilerin Mekteb-i Mülkiyye ve Mekteb-i Hukuk mezunları arasından atanması, vilâyet yönetimi açısından mühim bir gelişmeydi. Bununla birlikte bu bir kural olmayıp kritik konumdaki yerlere zaman zaman asker kökenli idareciler de atanmaktaydı.