Genelde XVIII. yüzyıla kadar reisülküttablar iç bürokrasinin gerektirdiği uzmanlık ve bir takım siyasî odaklaşmaların tesiriyle seçilmekte iken dışişlerinin giderek artan önemi reisülküttab olacak kişilerin: mükâlemelerde görev almak, beylik kaleminin dışişleriyle ilgili birimlerinde çalışarak yabancı devletlerle yapılan anlaşmalara vakıf ve nameleri kaleme alabilecek kadar tecrübe kazanmış olmak gibi dışişleriyle ilgili alanlarda yetişmiş kişilerden seçilmeye başlandı.