19. yüzyıl Osmanlı kentlerinde dört toplumsal örgütlenme alanının belirleyici olduğu söylenebilir. Bunlar;

1. Devlet örgütlenmesi
2. Toplumun dini gruplar ve mezhepler arasında örgütlenmesi
3. Esnaf-ahi örgütleri (loncalar)
4. Mahallerdir (sosyo-ekonomik ve dini açıdan homojen özellik gösteren komşuluk birimleri).

Osmanlı kentinde sosyal tabakalar, grup dayanışması için mekân yakınlığının gerekli olmadığını ortaya koyan bir yerleşim işimi gösterirler.