Muka^taa, geliri kimseye dirlik olarak verilmeyip, doğrudan merkez hazinesine alınan vergi ve gelir kaynaklarına denmektedir. Ayrıca muka^taa usu^lü, Osmanlı maliyesinin bir vergi toplama biçimidir. Buna göre maden işletmeleri, tuz, şap vs. gibi devlete ait kaynaklar; şehirlerdeki bedesten, tabakha^ne, boyaha^ne, kasabha^ne, şemha^ne, meyha^ne vs. gibi ticari ve sınai^ işletmeler, damga, mizan, ba^c vs. gibi gümrük vergileri ile iskeleler muka^taa usu^lü ile işletilmekte idiler. Bunların her birine ayrı ayrı boyaha^ne muka^taası, tabakha^ne muka^taası, gümrük muka^taası gibi adlar verildiği gibi bir sancak veya kazadaki merkeze ait bütün gelir kaynaklarını ifade etmek için de muka^taa veya çoğulu olan muka^taa^t ta^biri kullanılıyordu.