Aşağıda üzerinde durulacak olan şurup ve şarap, daha ziyade soğuk içecekler için kullanılan meşrubat, kulplu su kabı manasındaki maşrapa ve temelde su içilen yer anlamında olup, sonradan huy, mizaç, karakter, yaşayış tarzı ve gidilen yol gibi birçok manalara teşmil edilmiş bulunan meşrep sözcükleri gibi, şerbet de, “içmek” fiilinin Arapçadaki karşılığı olan “şurb”un dilimize kazandırdığı kelimelerden birisidir. Şerbet söyleyişi, Türkçeden küçük değişikliklerle Avrupa dillerine geçmiş; Almancaya scherbett, Fransızcaya sorbet, İtalyancaya sorbetto şeklinde yerleşmiştir. Geçmişi Osmanlılardan çok öncesine uzanan şerbet, daha ziyade yaz aylarında tercih edilmiş olmakla birlikte, hemen her meyvenin şerbeti yapıldığı için yıl boyunca tüketilen bir içecekti. Şerbet taze hazırlandığı gibi daha önceden yapılmış şurup, çevirme ve pestil gibi maddelerin ihtiyaç halinde sulandırılmasıyla da elde edilebilmekteydi. Kahve ve diğer içecekler gibi hem aile içerisinde tüketilen, hem de misafire ikram edilen bir içecekti. Ana yemeklerin yanında ve bilhassa hamur işlerinden sonra daha fazla tüketilirdi.