Osmanlı Sarayı’nda şerbet, 16. yüzyılın ilk çeyreğinde idarî bakımdan Matbah-ı Âmire’ye bağlı olarak kurulan Helvahane’de hazırlanmaktaydı. Saray halkının tatlı-ekşi yiyecekleri ve diğer içecekleri de burada imal edilmekteydi. Bu işte çalışan şerbetçilerin amiri şerbetçibaşı idi. Şerbetçibaşı, en nadide ve değerli şerbet malzemeleri temin etmek için her yıl Mısır’a giderdi. Şerbete düşkünlüğü ile bilinen Fatih Sultan Mehmed kırmızı ve siyah üzüm ile Hindistan cevizinden yapılan sübyeyi severdi. Sübye denilen şerbet, badem, kavun çekirdeği, hıyar çekirdeği, kuru üzüm, pirinç ve abdülleziz gibi şeylerden yapılmaktaydı. Seçilen malzemenin dövüldükten sonra su ile karıştırılıp astardan süzülmesiyle elde edilen sıvıya şeker ve çiçek suyu katılmak suretiyle hazırlanırdı. Sübye sıcak olarak içilirdi. İstanbul çarşısında 17. yüzyılda Mısır’a özgü pirinç sübyesi satan dükkânlar açılmıştı. Badem sübyesi ise bademli dondurma ve badem şurubu imalinde kullanılırdı. Evliya Çelebi, limon suyu, şeker ve su ile hazırlanan ve içerisine bazen akamber katılan şerbet türünün, saraya mahsus olduğunu yazar. Osmanlı Sarayı’nda yapılan gül şerbetinin malzemesi Isparta bölgesinden temin edilmekteydi. Yazın şerbete buz konularak lezzeti arttırıldı. Önceleri padişahın ve saray halkının şerbetlerinde kullanılmak üzere Uludağ’dan getirilen dondurulmuş kar, sonradan bütün şehir halkının istifadesi için getirilmeye başladı. 18. yüzyıl sonlarında İstanbul’un bütün şerbetçi dükkânlarında buzlu şerbet bulmak mümkündü.