Tanzimat Fermanı’nın içeriğine bakıldığında giriş bölümünde, hukuk devleti olma ve hukukun üstünlüğü özelliğinin yitirilmesiyle devletin ve toplumun sıkıntı içinde olduğu vurgu­landıktan sonra idarede ve memlekette kanun üstünlüğünün hakim olmasının gerekli­liği belirtilmekteydi. Tanzimat Dönemi öncesi Osmanlı toplum ve devlet yaşamı, dinsel kurallara, çoğu zaman keyfiliği içerisinde barındıran “örf ”e dayalı bir hukuk nizamına, farklı dinî cemaatler (Millet Sistemi) şeklinde örgütlenen bir toplum yapısına sahipti. Öte yandan bu hukuk düzeni büyük oranda (tedvin) derlenmiş, yazılı metinlere dayalı değildi. Bu yüzden özellikle örfi yetkililerce keyfi hukuki çıkarımlar yapılabilmiş, bu da topluma bir keyfilik ve adaletsizlik görüntüsü vermişti. Toplumun hukuki alanda kur­duğu ilişki biçimleri, bireyin, diğer bireyler veya devletle olan ilişkileri, özellikle dini kaynaklardan yapılan çıkarımlara veya devlet otoritelerinin takdirine bağlı bir görüntüye sahipti. Bu bakımdan hukuk alanında yazılı “kesin kurallar” koyma gerekliliği daha çok Tanzimat devri ile başladı. Adına kanunlaştırma (Codification) denilen bu yöneliş, po­zitif hukuk alanında büyük bir aşamayı temsil etmektedir.  Doğru yanıt A’dır.