Öte yandan, hareketin taraftarları da gittikçe çoğalıyordu: 19. yüzyılın ortalarından itibaren Chomyakov, Pogodin, Koşelev, Strahov, Kireyevski, Samarin, İvan ve Konstantin Aksakov biraderler ile Katkov ve Danilevski, Rusya’nın koruyuculuğu altında bir Slav birliğini savunanların başında geliyordu. Bunlardan Slavyanofillerin prototipi olan Kireyevski, hem doğal bilimler, hem de teoloji ile uğraşırken; Chomyakov, Samarin ve Aksakov kardeşler ise felsefi ve edebi alanlarda faaliyet göstermekteydiler. Felsefi ve edebi bir akım olan Slavyanofil görüşü, 19. yüzyılın ikinci yarısında, Rusların yanı sıra özellikle Çek ve güney Slavları (Sırp, Hırvat, Karadağlılar) arasında Osmanlı, Avusturya ve de Alman hegemonyasına karşı önemli bir siyasi akım haline geldi. Öyle ki, Sırp Desanaçiç 1867’de, büyük güven duyduğu Rusya’yı, Doğu Avrupa’daki Ortodoks Slavların kurtarılması ve Doğu Sorununun çözümü konularında göreve çağırıyordu.