İsim Tamlaması Farsçada isim tamlamasında önce tamlanan gelir. Daha sonra tamlayan yazılır. Basit yani iki kelimeyle yapılan tamlamalarda ilk kelimenin sonu –i ile okunur. Buna izâfet kesresi adı verilir. İzafet kesresi Türkçe’de kelimenin ses uyumuna göre –ı veya –i şeklinde okunabilir. Kalın ses uyumuna göre gelen kelimelerde –ı şeklinde ince ses uyumuna göre yapılmış kelimelerde –i şeklinde okunur. Kûh-ı Kafکوهقاف = Kaf Dağı veya ordu-yı sultân اوردویسلطان = sultânın ordusu kalın sesle gelenlere örnek verilebilir. Ma’den-i nühâsنحاس معدن = bakır madeni, cisr-i Ergeneجسرارکنه = Ergene Köprüsü, gül-i sad-bergبرك کلصد= yüz yapraklı gül gibi örnekler de ince sesle biten kelimelerin izafet kesresini gösterir. Farsça isim tamlamalarında tamlanan (muzâf) ve tamlayanın (muzâfun-ileyh) her ikisinin de Farsça olması şartı yoktur. Bunlardan birisi Farsça olabildiği gibi her ikisinin de Arapça olmasında bir mahzur yoktur. Burada önemli olan izâfetin yani tamlamanın Fars- ça karakterli olmasıdır. Bunu da sağlayan –i izafet kesresidir. Bir tamlamanın isim veya sıfat tamlaması olmasını belirleyen husus tamlayanın niteliğidir. Eğer tamlayan isim ise isim tamlaması, sıfat ise sıfat tamlaması şeklini alır. İsim tamlamalarının muhtelif görevleri vardır. Genellikle tamlayanın durumu tamlananı açıklayıcı ve durumunu belirleyicidir. Bu cümleden olarak; -İsim tamlamaları bazen aidiyet, nisbet ve özel durumları açıklamak için kullanılır: