Arapçadaki a ünlüsünün uzunluğu edebiyat dilinde özellikle ve özenle korunmuştur. Bu korumayı besleyen, eski şiirde kullanılmış olan aruz vezni olmuştur. Şehirli okumuşların diline de bulaşmış olan uzun söyleyişin açık hecelerde tutunup yerleştiği bugün bile birçok kelimede varlığını korumasından kolayca anlaşılabilir: şikâyet, rivâyet, nâmus, nâme, hâsılat, siyâset gibi. Osmanlı Türkçesi döneminin ortak konuşma dilinde bu sesin açık hecelerde bile kısalarak söyleyişte büyük ölçüde halklılaştığı söylenebilir: kabâhat değil kabahat, nebâhat değil nebahat, cerâhat değil cerahat gibi.