Kelime içinde harfle belirtilmez, bir ünsüz harfin ötrülü okunuşuyla duyulan sesten ibarettir: huzur, husran, kurban, bu‘d “uzaklık”, kurb “yakınlık”, zulm (zulüm) gibi. Arapça’nın tek yuvarlak ünlüsü olan bu ortalama u, Türkçede çeşitlenmiş, dört yuvarlak ünlü değeriyle söylenir duruma gelmiştir. Bu da yabancı kelimelerin söyleyişçe halklılaştırılmasından başka bir şey değildir: hurmat yerine hürmet ve hörmet, husrân yerine hüsrân, umr yerine ömür, Umar yerine Ömer, Usmân yerine Osmân, nukta yerine nokta, lukma yerine lokma, suhbat yerine sohbet, uzr yerine özür, tuhmat yerine töhmet, şuhrat yerine şöhret, muhlat yerine mühlet, möhlet gibi.