Halk dili terimiyle anlatılan, genel olarak günlük hayatta insanların iletişim kurmakta kullandıkları dil, yani konuşma dilidir. Buna “sesli dil” de denmektedir. Bu bilgi doğrultusunda doğru cevap C şıkkıdır.

Metnin yazıldığı dönem hakkında çeşitli kaynaklardan elde edilmiş veri ve delillere dayanan sonuçları yansıtan yorumlanmış çeviri uygulaması. Birincisi sesleri ve ses değerlerini göz önünde bulundurmaz, kaynak metin yazısındaki her işareti kullanılmakta olan alfabenin yalın ya da işaretli bir harfiyle karşılar. Harften harfe çeviri olduğu için bu tür uygulamaya ‘harf çevirisi (transliterasyon)’ denir. Bu tür uygulamalar ve özel alfabelerin kullanımı dilbilim çalışmalarıyla sınırlıdır. İkincisi tam bir seslendirmedir; metni, yazıldığı dönemin konuşma diline göre aktarmayı amaçlar. Bu uygulama ile, yazılı metinde ayrı işaretlerle gösterilmiş olsun olmasın, bütün ses birimleri düzenlenmiş alfabeyle olması gerektiği gibi yazıya geçirilir.

Bu bilgiye göre doğru cevap B şıkkıdır.

ł Türkçe kelimelerde (kalın) قال kał, ول ب buł, صالمق sałmaḳ, لمق او ołmak,
بولنمق bułanmak

Tecvit: “Harfleri ses yolunda oluştukları yere ve niteliklerine göre söylemek” anlamındaki tecvîdül-hurûf’tan kısaltılmış bir terimdir.Doğru cevap ''B'' şıkkıdır.

XV. yüzyılın ikinci yarısından başlayarak özellikle büyük medreselerin bulunduğu, bu yüzden de birer bilim ve kültür merkezi olma yolundaki İstanbul, Bursa ve Edirne gibi şehirlerde söz konusu gelişme daha hızlı seyretmiştir.

قرب kelimesinde uzun u (û) ünlüsü kullanılmamıştır.

tonsuz ünsüzler: ç f h k p s ş t

Bu bilgiye göre C şıkkındaki bütün harfler tonsuz ünsüzlerdir. Bu nedenle doğru cevap C şıkkıdır.

ﺨﻭﺍﺟﻪ  kelimesinde vav-ı ma’dule kullanılmıştır.

Uzatılmış elif: Eski gramerlerdeki adı elif-i memdûde’dir.Doğru cevap ''E'' şıkkıdır.

Alfabedeki sırasına göre şu ünsüz harfleri yalnızca Arapça’ya özgü seslerin işaretleridir: ء hemze, ث se, ذ zel, ح ha, ص sad, ض dad, ط tı, ظ zı, ع ayın.

Türkçede yalın ve eklerle genişlemiş kelimelerde bütün hece ünlülerinin kalın ya da ince olmasıyla ortaya çıkan ayırımdır.

Doğru cevap a-e-ı-i’dir.

Kelime içinde harfle belirtilmez, bir ünsüz harfin ötrülü okunuşuyla duyulan sesten ibarettir: huzur, husran, kurban, bu‘d “uzaklık”, kurb “yakınlık”, zulm (zulüm) gibi. Arapça’nın tek yuvarlak ünlüsü olan bu ortalama u, Türkçede çeşitlenmiş, dört yuvarlak ünlü değeriyle söylenir duruma gelmiştir. Bu da yabancı kelimelerin söyleyişçe halklılaştırılmasından başka bir şey değildir: hurmat yerine hürmet ve hörmet, husrân yerine hüsrân, umr yerine ömür, Umar yerine Ömer, Usmân yerine Osmân, nukta yerine nokta, lukma yerine lokma, suhbat yerine sohbet, uzr yerine özür, tuhmat yerine töhmet, şuhrat yerine şöhret, muhlat yerine mühlet, möhlet gibi.

Arapça’da bir ünlü ile başlıyor gibi görünen her kelime aslında bu ünsüzle başlamakta ve ünlü seslere karşılık olan işaretlerle birlikte a, i, u gibi okunmaktadır. Yazıda bu ünsüzü Araplar da göstermezler ve kürsüsü olan ا elif’i yazmakla yetinirler.

Konuşma dilinden büyük ölçüde uzaklaşmış olan bu özel dil, Arapça ve Farsçadan alınma çok sayıda kelime, dil kalıbı ve kural ile yapıca çok ayrı bir görüntü yansıtır.

Çeviriyazı teriminin karşılığı olarak transkripsiyon kelimesi kullanılmaktadır.

Farsçada a ile e arası bir sesle, açık e gibi söylenen ortalama a kuralına göre خسته sözcüğü "hástá" şeklinde okunur. Bu durum Türkçede değişmiş, ortalama a sesi çeşitlenip kalın ve ince ünsüz harflerine göre kendi a ve e’lerine dönüşmüştür. Yani "hástá", "hasta" olmuştur.