Arapça’nın kimi tek heceli kelimelerinin sonunda ikiz ünsüz bulunur: سرّ sırr,  حرّ hürr,  درّ dürr ‘inci’,  ذلّ züll ‘alçaklık’ gibi.  Osmanlı Türkçesi yazımında harekesiz metinlerde bu işarete yer verilmemiştir. Bu
gibi kelimeler yalın hâllerinde tek ünsüzle söylenmiş, başı ünlü bir ek aldıklarında
ise ikiz ünsüz ortaya çıkarılmıştır: sır, hür, dür, zül, ama: sırrı, hürriyet, dürrü, züllü gibi.