ba‘d “sonra”:
Türkçe’de karşılığı ayrılma durumu isteyen soñra takısıdır:
الالزو بعد ba‘de'z-zevâl “güneş battıktan sonra”, بعد السلام ba‘de's-selâm “selâmdan sonra”,
من بعد min ba‘d “sonra, artık”.
وق ف fevḳ “üst”:
Türkçe'nin bir tür takı öbeğindeki ῾üstünde, üzerinde, üstünden’ takılarına karşılıktır:
وق العاده ف fevḳa'l-âde “olağanın üzerinde, alışılagelenin dışında”.
تحت taht “alt”:
Anlamca Türkçe’nin belirsiz adtakımı kalıbındaki takı öbeklerindeki altı, altında, altından
takılarına eştir:
تحت القلعه tahte'l-ḳal‘a “kale altı, kale altında”.
قبل ḳabl “ön”:
Karşılığı +den durumunu isteyen öñce takısıdır:
لالددخو قبل ḳable’d-duhûl “girmezden önce”, يخ التار قبل ḳable't-târîh “tarihten önce”
عند ind “yan, kat”:
Türkçe’deki yanında, ḳatında, nezdinde gibi takılara karşılıktır:
عند الله inda'łłâh “Allah katında”.
لدی ledâ “yan, kat”:
Türkçe’nin -de ekine, ayrıca yanında, katında takılarına karşılıktır:
لالوصو لدی lede'l-vusûl “vardıkta, ulaştıkta”.