İbrahim Paşa’nın sadareti, literatürde, İstanbul’un imar edildiği bir dönem olarak yansıtılır. Oysa, 18. yüzyıl Osmanlı padişahları arasında İstanbul’un imarı için çalışmayan yok gibidir. Nitekim, I. Mahmud, bu yöndeki çabaları dolayısıyla “muammir-i bilâd” unvanını almıştı. İstanbul sıklıkla depremler ve yangınlarla sarsıldığı için padişahların imar için çabalamaktan başka çareleri de yoktu. Yukarıda belirtildiği üzere, III. Ahmed, uzunca bir süredir Edirne’de oturan Osmanlı padişahlarının aksine, İstanbul’da ikamete başlamıştı. Uzun süredir terk edilmiş olduğu için bakımsız kalan İstanbul’un ciddi bir imar ve inşaya ihtiyacı vardı. İbrahim Paşa’nın sadarete gelişinden sonra 1719’da meydana gelen büyük İstanbul depremi ve arkası gelmeyen yangınlar, bu ihtiyacı daha da derinleştirdi.