19. yüzyılda şeyhülislâm sadece ihtiyaç duyulan konularda fetva veren bir onay mercii değil, fetva verme vazifesine ve yargıda temyiz yetkisine de nezaret eden geniş bir teşkilâtın sorumlusu konumuna geldi. Şeyhülislâm, bu itibarla idari ve siyasi kimliğiyle Osmanlı merkez bürokrasisinin vazgeçilemez temel unsurlarından biriydi.