Tanzimat’la beraber yüzünü Avrupa’ya çeviren Osmanlı Devleti’nde, diğer alanlarda olduğu gibi, ticari alanda da kanunlar tercüme edilerek problemler Batı hukukuna göre tanımlanmaya başlandı; ayrıca, Ticaret Nezareti kurularak Beylikçi’nin yürüttüğü Avrupa tüccarlarının işlemleri de nezaretin sorumluluğuna verildi. Ardından Osmanlı ve yabancı uyruklu tüccarlar arasındaki anlaşmazlıklara bakmakla görevli Ticaret Mahkemesi (Ticaret Meclisi) oluşturuldu. Ticari davalar görülürken Avrupa ve Hayriyye tüccar temsilcileri de mahkemede hazır bulunurdu. Mahkeme kararlarının temyiz edilemez oluşu uygulamada Müslüman tüccarları zarara uğrattı; zira, davalar, kendilerini avukat aracılığıyla savunan yabancılar lehinde sonuçlanmakta ve gayrimüslim Osmanlı tüccarları ise, yabancı uyruğuna girerek durumlarını kurtarmaktaydı.