İlk örgütlü işçi eylemi olarak 1863’te Zonguldak kömür madeni işçilerinin iş bırakması olarak görülmektedir. Ocak 1872’de ise tersane işçileri greve gitmiştir. Beyoğlu Telgrafhanesi işçilerinin Şubat 1872’deki iş bırakma eylemi, gerçek anlamda ilk grev olarak kabul edilir. 1872-76 yılları arasında tersane ve demiryolu işçilerinin başı çektiği onlarca iş bırakma eylemi yaşanmıştır. Bu dönemde işçiler arasında sınıf bilincinin oluşmaya başlamasıyla, Osmanlı sosyal ve ekonomik yaşamını ciddi anlamda etkileyen yeni bir kavram, “tatil-i eşgâl”, yani grev ortaya çıkmıştır.