İş etiği, iş yaşamındaki uygulamalardan doğan açmazları ve sorunları çözümlemeye uğraşan ve işletmelerin tüm paydaşları ile olan ilişkilerini ve onlara karşı
olan tutum ve davranışlarını ahlâki açıdan ele alan bir felsefe dalıdır (Bolat 2006).
İş etiği, işletmede ahlâkın yeri ve yapısı, ahlâk boyutunun tanımlanması ve karar
vermede etik ilke ve değerlerin uygulanmasıyla ilgilidir (Bolat ve Seymen 2003a).
İş etiği kavramını genel olarak benzer nitelikteki kavramlardan ayıran temel özellikler aşağıdaki şekilde açıklanabilir (Bolat ve Seymen 2003a):
• İş etiği, iş hayatında ortaya çıkan tüm etiksel sorunları incelemektedir. Buradan hareketle iş etiği, çalışanlar ile çalışanlar, yöneticiler ile çalışanlar ve
işletme ile işletmenin çevresindeki faktörler arasında çıkabilecek tüm etiksel sorunları araştırır ve bunlara çözümler getirmeye çalışır.
• İş etiğine ilişkin ahlâki sorunlar, genel olarak etiksel sorunlara uygulanan
yöntemlerden farklı bir yöntemle ele alınmazlar; iş etiğinde de aynı yöntemler kullanılır.
• İş etiği, örgüt paydaşlarının tüm eylemlerini konu alır; ancak bu eylemlerin
sadece ahlâki boyutları inceleme ve değerlendirme kapsamına alınır.
• İş etiği, ahlâkileştirme, ideolojiye dönüştürme ve belirli bir dünya görüşünü
ortaya koyma gibi amaçlar gütmez.
• İş etiği, psikoloji, sosyoloji, kültürel antropoloji, hukuk, ekonomi, işletme,
yönetim ve organizasyon, enformatik ve çevre teknolojisi alanlarında uzmanlık gerektiren disiplinler arası bir uzmanlık alanıdır.
• İş etiği, örgütlerin içinde bulundukları sektör, bölge ve ülke kültüründen
etkilense de günümüzde küreselleşmenin sonucu olarak evrensel bir nitelik
kazanmıştır.