Dil bozuklukları dilin yapısında (fonoloji, morfoloji, sentaks), dilin içeriğinde (anlam) ve dilin işlevindeki sorunları içermektedir. Fonolojik sorunlar
seslerin yer değiştirmesi, düşürülmesi, söz öbeklerinin karıştırılması gibi sorunları içerir (Örn; “kitap” yerine “kipat” demek gibi). Morfolojik sorunlar
çoğul sözcüklerin, zamanların, bağlaçlar gibi dil unsurlarının doğru kullanılmamasını ifade eder (Örneğin; “gittim” yerine “gidiyorum” demek
gibi). Sentaks güçlükleri ise sözcükleri dilin kurallarına uygun biçimde dizip konuşmada yaşanan güçlükleri ifade eder. Bu konuda güçlük yaşayan
bireyler basit cümleler kurarak edat, yardımcı fiil ya da bağlaç gibi unsurları daha az kullanırlar. Konuşma bozukluğu içinde değerlendirilen sesletim
(artikülasyon) bozuklukları konuşma seslerinin çıkarılmasındaki hataları (Örn; “r” yerine “y” demek), akıcılık bozuklukları konuşmanın akışındaki
bozulmaları (Örn.; kekemelik, hızlı konuşma vb.) ve ses bozuklukları ise ses niteliği, tonu, süresi gibi özelliklerin yaş ve/veya cinsiyete uygun olmamasını
içermektedir (Örn.; bağırarak konuşma, çok ince bir ses tonuyla konuşma vb.) (ASHA, 1993). Özel Eğitim Hizmetleri Yönetmeliği’nde ise dil ve konuşma güçlüğü olan birey “dili kullanma, konuşmayı edinme ve iletişimdeki güçlük nedeniyle özel eğitim ve destek eğitim hizmetine ihtiyacı olan birey” olarak tanımlanmaktadır.