Eski Yunan, Roma, Antik Mısır Uygarlığı gibi uygarlıklara ilişkin kaynaklardan edinilen bilgilere göre bu dönemlerde zihinsel yetersizlik gösteren bireylerin satıldıkları, dilendirildikleri, kötü işlerde çalıştırıldıkları ya da değişik biçimlerde istismar edilebildikleri; orman, çöl gibi yerlere terk edildikleri ya da doğar doğmaz öldürüldükleri gibi bilgiler elde edilmektedir (II). 1800’lü yıllarda Avrupa ve Amerika’da zihinsel yetersizlik gösteren bireylere yönelik ilk sistemli çalışmaların başladığı ve okulların açıldığı görülmektedir (I). 1800’lü yılların sonu ve 1900’lü yılların başında zihin özrünün genetik ve düzelmez olduğu, fakirlikle, suç eğilimiyle, çeşitli hastalıklarla bağlantılı olduğu ve zihin özürlülerin toplumu bozabileceğine inanılıyordu. Bundan dolayı, toplumdan yalıtılmaları yönünde düzenlemeler yapıldı (III). 1985 ve sonrasında anne-babalar ve profesyonellerin çabalarıyla kaynaştırma uygulamalarının yaygınlaştığı görülmüştür. Sonraki yıllarda diğer çabalarla birlikte bakım yurdu, akıl hastanesi gibi kuruluşlara yerleştirme oranlarının ciddi düzeyde azaldığı erken eğitim hizmetlerinin önem kazandığı, zihinsel yetersizlik gösteren bireylerin işe yerleştirilme oranlarının yükseldiği gözlenen gelişmeler arasına girmiştir (IV).