Kanunun 19. maddesinin 1. fıkrasının “a” bendinde; “Bu Kanunun 3’üncü maddesinde belirtilen özel güvenlik iznini almadan özel güvenlik görevlisi istihdam eden kişiler veya kuruluşların yöneticileri üç aydan bir yıla kadar hapis veya adli para cezası ile cezalandırılır.” hükmüne yer verilmiştir. Böylelikle Kanunun 3. maddesinde düzenlenen özel güvenlik iznini almadan özel güvenlik görevlisi istihdam etmek suç teşkil eden bir fiil olarak düzenlenmiştir.
Bu suçun faili, özel güvenlik iznini almadan özel güvenlik görevlisi istihdam eden kişi veya kişiler olabileceği gibi eğer güvenlik görevlisi bir kuruluşun bünyesinde istihdam edilmişse bu kuruluşun yöneticileri de olabilecektir. Gerekli izni almaksızın bir kuruluşun bünyesinde özel güvenlik görevlisinin istihdam edildiği hâllerde, fail sadece ilgili kuruluşun yöneticileri olabilir. Tüzel kişiler suçun faili olamazlar.
Suçun konusu, istihdam edilen güvenlik görevlisi, mağduru ise toplumu oluşturan herkestir.
Suç teşkil eden fiil, Kanunun 3. maddesinde belirtildiği şekliyle gerekli izni almaksızın özel güvenlik görevlisi istihdam etmektir.
Suç kasten işlenebilen suçlardandır. Suç doğrudan kastla işlenebileceği gibi olası kastla da işlenebilir. Buna göre, suçun oluşumu bakımından özel güvenlik görevlisi istihdam eden kişilerin veya kuruluşların yöneticilerinin bu hususta izin almaları gerektiğini bilmeleri veya en azından bu hususa ilişkin öngörüyle hareket ettiklerinin tespit edilmesi gerekir.
19. maddenin birinci fıkrasının “a” bendinde düzenlenen suç için kanunda üç aydan bir yıla kadar hapis veya adli para cezası öngörülmüştür. Dolayısıyla suçun karşılığı olarak seçimlik bir ceza öngörülmüştür. Buna göre, izin almaksızın özel güvenlik görevlisi istihdam eden kişi hakkında hapis cezasına hükmedildiği takdirde, bu ceza herhalükarda kısa süreli olacaktır (TCK m. 49/2). Dolayısıyla bu cezanın seçenek yaptırımlara çevrilebilmesi mümkündür. Ancak suç tanımında hapis cezası ile adli para cezasının birbirine seçenek olarak öngörüldüğü hâllerde hapis cezasına hükmedilmişse; bu ceza artık seçenek yaptırım olarak adli para cezasına çevrilemez. Bu durumda kısa süreli hapis cezası şartları bulunuyorsa, adli para cezası dışında başka bir seçenek tedbire çevrilebilir. Bu hüküm gereğince fail hakkında adli para cezasına hükmedilmesi hâlinde, adli para cezasının gün biriminin alt sınırı üç aydan az üst sınırı ise bir yıldan fazla olamaz (TCK m. 61/9). Yine fail hakkında hükmedilecek olan hapis cezasına mahkûmiyet açısından, şartların bulunması hâlinde CMK’nın 231. maddesinin beşinci fıkrasına göre hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilebilir. Söz konusu hapis cezasının TCK’nın 51. maddesi uyarınca ertelenmesi de mümkündür.