Satın alma gücü paritesinin zayı ıklarını üç başlık altında ifade edebiliriz;

Bütün mallar uluslararası ticarete konu olamaz: Bir ülkede üretilen mal ve hizmetlerin yarısından fazlasının uluslararası ticareti yapılamaz. Örneğin saç kesimi hizmetinin maliyeti Almanya’da daha ucuzsa bu fırsattan faydalanmak için uçağa binip Almanya’ya gitmemiz rasyonel olma- yacaktır. Saç kesimi örneğinde olduğu gibi pek çok mal ve hizmet uluslararası ticarete konu olmadığı için döviz kurları nispi satın alma gücünü yansıtmayacaktır.

Bütün mallar özdeş (homojen) değildir: Aynı malların dünya genelinde aynı fiyattan satıldığı, buna karşılık iki malın birbirinin benzeri olduğu ancak aynısı olmadığı durumda, fiyatlarının da farklılaşabileceğini varsaydık. Petrol, buğday, çelik gibi ürünler tam anlamıyla özdeştir. Ancak otomobil, televizyon, kıyafet ve benzeri pek çok ürün farklılaşmış ürün olarak kabul edilirler ve özdeş değillerdir. Özdeş olmayan ürünler için tek fiyat kanunun geçerli olması beklenemez.

Hükümetler farklı kota ve tarife uygulamalarına sahiptirler: Yurtiçi üretimi korumak için ülkeler ithal mallara yönelik tarife ve kota uygular.Tarife hükümetin ithal mallara uyguladığı özel bir vergi türüdür. Kotaise bazı malların ithalatına miktar sınırlaması konmasıdır. Kota ve tarife uygulamasının ortak sonucu kısıtlamaya tabii olan malın yurtiçi fiyatının yurtdışı fiyatının üzerine çıkmasıdır. Kota ve tarife uygulamasına tabi olan mallar için tek fiyat kanunu geçerli değildir.