Nominal döviz kuru bir para birimini satın alabilmek
için diğer para biriminden vazgeçilmesi gereken miktar olarak tanımlanır ve
günlük hayatımızda, yani döviz büfelerinde, ana haber bültenlerinde karşımıza
çıkan döviz kurlarının nominal döviz kurudur. Reel döviz kuru, farklı ülkelerdeki malların nispi fiyatlarını nominal döviz
kurunu ve yerli fiyatların ikisini birden hesaba katarak değerlendirir. Reel döviz
kuru ile elde etmek istediğimiz bilgi, bir ülkedeki mal sepetinin maliyeti
ile aynı mallardan oluşan sepetin başka bir ülkedeki maliyetinin karşılaştırılmasıdır.

Döviz kurunun değerindeki değişmeler ekonomiyi çeşitli şekillerde etkilemektedir. Yerli paranın değer kazanmasının (güçlenmesinin) ekonomi üzerinde yaratacağı etkiler üç başlık altında toplanır. Bunlar;

1. İthalatın ucuzlaması,
2. Yerli firmaların daha az satış yapması,
3. Yabancı finansal varlıkları ellerinde tutanların kayıplarıdır.

Portföy tercihimizi belirleyen birinci faktör servettir. Servet, bir bireyin sahip olduğu tüm varlıkları içeren kaynaklar toplamı olarak tanımlanır. Servetteki bir artış varlığın talep edilen miktarında bir artışa yol açması beklenir. İkinci faktörümüz beklenen getiridir. Bir varlığı satın almaya karar verirken o varlıktan ne kadar getiri elde etmeyi beklediğimiz bizim için önemlidir. Bir varlığın beklenen getirisindeki nispi artış, bu varlığın talep edilen miktarını da arttırır. Bir varlığın nakde dönüştürülme hızı ve kolaylığı olarak tanımladığımız likidite üçüncü faktörümüzdür. Bir varlığın diğer varlıklara göre likiditesi arttıkça talep miktarı da artacaktır. Portföy tercihimizde etkin olan son faktör risktir. Riski en basit hâliyle o varlığın getirisi ile ilgili belirsizlik derecesi olarak tanımlayabiliriz. Bir varlığın riski arttıkça talebi azalmaktadır.

Yukarıdaki formüle göre hesaplandığında, enflasyon oranı %25 olarak bulunur. 

William Baumol ve James Tobin 1950’lerde birbirlerinden bağımsız olarak para tutmanın maliyet ve faydalarını analiz eden benzer para talebi teorilerini geliştirmişler.

Likidite Tuzağı: Faiz oranlarının sıfır ya da sıfıra yakın olması durumunda para talebinin sonsuz yada sonsuza yakın bir esnekliğe sahip olduğu ekonomik ortamdır.

Para politikası eğrisi, bir ekonomide merkez bankasının düzeyini belirlediği reel faiz oranları ile o ekonomide gerçekleşen enflasyon oranları arasındaki ilişkiyi göstermektedir.

Keynes’e göre ekonomik birimlerin spekülasyon amacıyla tuttukları para miktarını belirleyen iki faktör vardır. Bunlardan birincisi gelirdir. Servetle gelir beraber hareket etmektedir. Bireyin geliri arttıkça serveti, serveti arttıkça da geliri artacaktır. Yani, daha yüksek gelir daha fazla servet anlamına gelmektedir. Geliri artan ekonomik birimlerin
spekülasyon amacıyla talep ettikleri para miktarı da artacaktır. Keynes’e göre spekülatif para talebini etkileyen ikinci faktör faiz oranlarıdır. Doğru cevap C seçeneğidir.

Dünyada işlem hacminin en büyük olduğu döviz piyasası Londra’dır. Londra’yı sırasıyla New
York, Tokyo, Frankfurt ve Singapur takip eder. Doğru seçenek "C" şıkkıdır. 

Para politikasının ekonominin üretim düzeyi üzerindeki etkisi kısa dönemde geçerlidir. Uzun dönemde üretim düzeyi, potansiyel üretim düzeyine eşittir. Toplam talep ve toplam arz modelinde bu durum, uzun dönem toplam arz eğrisinin potansiyel üretim düzeyinde dikey eksene paralel olarak çizilmesiyle gösterilmiştir. Uzun dönem toplam arz eğrisinin aldığı bu şekil aynı zamanda toplam talepteki değişikliklerin uzun dönemde üretim düzeyi üzerinde etkisi olmayacağını göstermektedir. Merkez bankasının toplam talebi arttırması veya azaltması uzun dönemde sadece fiyatlar genel düzeyinin artması veya azalmasıyla sonuçlanacaktır. Merkez bankası politikalarının uzun dönemde reel ekonomik değişkenler üzerinde etkili olmaması sadece fiyatlar genel düzeyini etkileyebilmesine paranın uzun dönemde yansızlığı (nötrlüğü) adı verilmektedir.

Türkiye İstatistik Kurumu tarafından hesaplanan Tüketici Fiyatları Endeksi belirli, hane halklarının tüketim harcamalarında yer alan mal ve fiyatlarının zaman içindeki değişimini ölçmektedir.

M x V=P x T paranın değişim denklemidir.

Verili bir faiz oranında toplam harcamaları arttıran değişikliklere harcama şoku adı verilir. Harcama şoklarına örnek olarak hükümetin askerî harcamaları arttırmasını gösterebiliriz. Askerî harcamaların artması, toplam harcamaların kamu harcamaları (G) birleşenini arttıracak ve Şekil 7.4’ün (b) panelinde gösterildiği gibi toplam harcamalar eğrisini AE1‘den AE2‘ye doğru sağa kaydıracaktır. Toplam harcamalardaki bu artışa karşı olarak merkez bankası reel faiz oranlarını sabit tutarsa ekonomide gerçekleşen denge üretim düzeyimiz (Y1’den Y2’ye doğru) artacaktır.

Fayda portföy tercihini belirleyen etmenlerden değildir.

M x V=P x T şeklinde ifade edilir.