Mevduat kabul eden finansal kurumların varlıkları genellikle borçlarına göre daha uzun vadeli olur. Bu durumun oldukça belirgin olduğunu düşünelim. Farklı bir ifadeyle, bankacılık sektörünün varlıkları çok uzun vadeli olsun, borçları ise çok kısa vadeli. Şimdi bir nedenle faizler artsın. Vadesi biten mevduat bankadan gidecek, banka yeni kaynak (borç) arayacak. Ya da vadesi biten mevduatı mevduat sahibi yenileyecek. Sonuçta banka daha yüksek olan faiz düzeyinden borç almış olacak. Oysa varlıkları hâlâ düşük faizle değerlendiriyor. Bu da kârlılığını olumsuz etkileyerek o bankayı zor durumda bırakacak bir gelişme. Şüphesiz faizlerin artmadığı durumda da vade uyuşmazlığı bir kırılganlık kaynağı. Zira herhangi bir nedenle bankaların topladıkları fonların (bankaların borçlarının) bir kısmı bankadan çekilmek istenirse yani vade bitiminde yenilenmezse o banka nakit bulmak zorunda ki bu borçlarını ödesin. Varlıklarının kalitesinde belki bir sorun yok ama ne yazık ki onların nakde dönüşmesi için zaman gerekiyor. Bu durumda o banka likidite sorunu ile karşı karşıya kalacak. Bu da finansal istikrar açısından istenmeyen bir durum.