Mevduat toplayan finansal kurumlar topladıkları mevduatın merkez bankasınca saptanan oranını merkez bankasında tutmak zorundalar. Bu oran ne kadar yüksekse finansal kurumlara yatırılan her birim mevduatın krediye ya da o bankaya kâr elde etme olanağı sağlayan benzeri bir varlık türüne dönüşen kısmı da o kadar az olacaktır. Daha düşük zorunlu karşılık oranları ise diğer belirleyici unsurlar aynı kalmak üzere, ekonomiye arz edilen kredi ve benzeri finansal ürünlerin artması anlamına gelir. Hatırlarsanız, merkez bankasına yatacak zorunlu karşılık tutarı hesaplandıktan sonra ilgili bankaya bir süre veriliyordu. Hesaplanan zorunlu karşılık miktarı, bu süreden sonra başlayan bir dönemde merkez bankasında tutuluyordu. Bu nedenle, zorunlu karşılık oranı çok esnek bir para politikası aracı değil. Zorunlu karşılık oranını bugün değiştirseniz, ekonominin likidite düzeyi hemen değişmeyecektir. Bu uygulamanın en önemli nedeni finansal istikrara katkıda bulunmak. Birincisi, merkez bankasında toplanan zorunlu karşılıklar beklenmedik mevduat çekilişlerine karşı bir sigorta işlevi görüyorlar. Böyle bir uygulamanın olmadığını düşünün. Finansal sistem, bu durumda topladığı her bir liralık mevduatın çok önemli bir kısmını kendisine kâr sağlamasını beklediği varlıklara dönüştürecektir. Bu, finansal sistemi beklenmedik mevduat çekilişlerine karşı bir bütün olarak daha riskli yapar. Oysa merkez bankasındaki zorunlu karşılıklar, böyle bir durumda bankaların imdadına yetişebilir. Mevduatlardaki ani bir çıkış karşısında merkez bankası zorunlu karşılık oranını düşürecek ve yeni düşük oran ile önceki yüksek oran arasındaki farktan doğan zorunlu karşılık miktarını bankalara geri verecektir. İkincisi, zorunlu karşılık oranları değiştirilerek bankaların açabilecekleri kredi miktarı azaltılabilir. Çok hızlı kredi genişlemesi genellikle arzu edilmeyen bir şey. Tarihteki finansal krizlerin yaklaşık yarıya yakınından önce oldukça hızlı kredi genişlemesi gözleniyor. Doğru cevap C'dir.