Zorunlu karşılık oranlarının artırılarak hızlı kredi genişlemesinin frenlenmesi, makro-sakıngan önlemler arasında sayılabilir. Başka araçlar da var. Zorunlu karşılık oranının artırılması yerine ya da onunla birlikte bankaların açtıkları her bir birimlik kredi başına daha fazla sermaye tutmaları istenebilir. Bunu tersinden de okuyabilirsiniz: Bankanın belli bir sermayesi var. Ortakların ek sermaye koymak yerine açtıkları kredi miktarını azaltmak yolunu seçmeleri de söz konusu. Zaten sermaye karşılık (yeterlilik) oranlarını artırmanın amacı da bu. Yerli paranın değerli olduğunu ve bu durumun da ekonomi açısından istenilir olmadığını düşünen bir merkez bankası, yerli paranın değerini belli bir düzeyin üzerine çıkarmak istemiyorsa, farklı bir ifadeyle döviz kurunun düşmesinden hoşlanmıyorsa, döviz alarak döviz kurunu yukarıya çekmek isteyebilir. Tersine, yerli paraya değer kazandırmak isteyen bir merkez bankasının özellikle döviz talebinin arttığı ve döviz kuruna yukarı doğru baskı olduğu dönemlerde döviz piyasasında döviz satarak döviz arzını artırması gerekir. Böylelikle, yerli paranın değer kaybetmesinin önüne geçmeye çalışacaktır.  iletişim politikasını da merkez bankasının aracı olarak kullanmak mümkün. Mesala, kısa vadeli faizi arttırmaksızın faizlerin ileride artabileceğine dair bir açıklama yapmak, açıklamanın yapıldığı andan itibaren piyasa faizlerinin yükselmesine yol açabilir. Bir önceki ünitede enflasyon hedeflemesi rejimini tartışıyorken merkez bankalarının çeşitli raporlar ve duyurular yayımladıklarından söz ettim. Bunları da iletişim politikası çerçevesinde değerlendirmek gerekiyor. Doğru cevap A'dır.