Aynı kültürü paylaşan bireylerin kullandıkları sözsüz iletişim biçimleri de genel itibariyle birbirine benzerdir. Bu durum anlama ve anla­şılmada taraflara kolaylık sağlamaktadır. Aynı beden dili hareketi farklı toplumlarda farklı anlam­lara gelebilmektedir. Örneğin Türkiye’de vedalaşmak amacıyla kullanılan el sallama ha­reketi Latin Amerika ülkelerinde “hayır” anlamına gelmektedir. Bir­çok kültürde konuşma esnasında belli bir noktayı vurgulamak için karşıdakinin koluna dokunmak güven ve onaylama anlamına gelmektedir. Örneğin Fransa, Latin Amerika ve Orta Doğu ülkelerinde yaşayanlarda bireylerarası mesafe daha yakındır. Bireylerin birbirine yakın durması hatta fiziksel temas kabul edilebilir bir durumdur. Almanya, İngiltere, Japonya ve Kuzey Amerika gibi bireysel temasın nadiren kullanıldığı ve me­safenin uzak olduğu toplumlarda dokunmak farklı anlamlar içerebilir ve karşınızdaki kişiye rahatsızlık verebilir. Bireyin ait olduğu kültüre özgü ve belirli bir grubun üzerinde anlaşarak bilinçli bir şekilde kelimelerin yerine kullandığı bazı sembolik işaretler bulunmaktadır. Bu sembolik işaretler sosyal ortamlarda öğrenilmekte ve kültürden kültüre hem benzerlik hem de fark­lılık göstermektedir. Benzerlik genelde kültürlerarası etkileşim sonucu ortaya çıkmakta­dır. Örneğin ABD’de yumruğun sıkılıp başparmağın yukarıya doğru kaldırıldığı hareket “tamam” veya “her şey yolunda” anlamına gelmektedir. Aynı işaret Türkiye’de benzer an­lamda algılanmaktadır. Fakat Avustralya’da benzer işaret saldırganlık mesajı vermektedir. İki parmakla yapılan “V” şeklindeki işaret hem barış hem de zafer anlamına gelmektedir. Kulağın avuç içi karşıya bakacak şekilde kavranması ve hafifçe başın eğilmesi “duyama­dım” mesajını iletmektedir.