Ahlak kavramının çeşitli tanımları yapılmıştır. Söz konusu tanımlar, her bir ahlakçının kendi dünya görüşü ekseninde kabul ettiği ahlaki ilkelerin genel bir ifadesi olarak ortaya çıkmaktadır. Örneğin akılcılar, ahlakı, ideal bir düzen ilkesine dayandırmak istemektedirler. Diğer bir kısım düşünür ve yazar ise ahlakı, gerçeklikten çıkarılmış bir kanuna bağlamak istemektedirler. Örneğin Platon, ahlakı “hayır ilmi” olarak, Kant ise “ödev ilmi” olarak tanımlamışlardır. Birçok düşünür ve çağdaş yazar gibi onlar da ahlak anlayışında, “hayır” veya “ödev” gibi, insanın üstünde bir gaye aramışlardır (Topçu, 2001: 82). Dolayısıyla ahlak, bilim dallarının yaptığı gibi belirli bir gerçekliği tanıtmak yerine, bir idealin teorisini ortaya koymaktadır (Topçu, 2001: 87). Ahlak, en temel ifadeyle bir davranış düzenidir.