Çalışan – işveren ilişkilerine bu iki grup arasında genel olarak amaç birliğinin olduğunu ve çatışmaların normal ya da sağlıklı olmadığını kabul eder.

Çoğulculuk yaklaşımı çalışan ve işveren arasında çıkar temelli çatışmaların kaçınılmaz olduğu ve bu çatışmaların yönetim yollarının aranması gerektiği görüşünü benimser.

İşveren ve çalışanların çıkarları ortaktır. Dolayısıyla aralarında bir çatışmanın rasyonel bir nedeni yoktur

Bu yaklaşım, katı ve baskıcı bir yönetim anlayışına yol açabileceği gibi, işverenlerin çalışanların sendikaya ihtiyaç duymaları için bireysel ihtiyaçları gidermeye yönelik daha yumuşak bir yönetim anlayışına da yol açabilir.

Yönetim ile sendika arasında işbirliğine dayalı ortaklık anlayışı sergiler.