Televizyonun, henüz insanların yaşamına dahil olmadığı, 1940'lı yıllar, radyonun altın çağlarını yaşadığı dönemlerdir. Bu dönemler, radyonun oturma odalarında başköşede yer aldığı ve hep birlikte dinlendiği zamanlardı. Sonrasında radyo, baş köşeyi televizyona bırakır. Artık radyo aynı anda dinlenen değil, sadece bir kişiye seslenen bir araç olmuştur. Radyo televizyona oranla çok daha kişisel bir araçtır. Dinleyici ile arasındaki mesafeyi en aza indirebilen radyo yayınları başarılı olmaktadır. Radyo yayınları dinleyiciyi farklı fiziksel ortamlarda yakalar. Radyo, evde, iş yerinde, okulda hatta yolda yürürken bile hedef kitlesine ulaşabilir. Diğer kitle iletişim araçlarından farklı olan radyo, sadece tek bir kişiye seslenirmişcesine yayın yapar. Radyonun en büyük avantajı insan sesinin gücüdür. Ses; acıyı, sevinci, üzüntüyü ve kahkahayı tüm çıplaklığıyla aktarır. İnsan sesi duyguları düşünceleri yazılı metinlerden daha iyi aktarır. Radyoda sunucunun verdiği bilgiden, metnin içeriğinden daha çok nasıl söylendiği önemlidir. Doğrudan bireye seslenen tek iletişim aracı radyodur. Bu seslenişte, dinleyici ve sunucu arasında tek bağ ise sunucunun dinleyene sesleniş biçimi ve sesidir.